برخورد دوگانه غربی‌ها در قبال اصلاح قانون انتخابات در آمریکا و چین

اجلاس سالانه مجلس ملی خلق چین در حال برگزاری است و قرار است تصمیم درباره بهبود نظام انتخاباتی منطقه اداری ویژه هنگ کنگ در این نشست بررسی شود. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، اجلاس سالانه مجلس ملی خلق چین در حال برگزاری است و قرار است تصمیم درباره بهبود نظام انتخاباتی منطقه اداری ویژه هنگ کنگ در این نشست بررسی شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

افکار عمومی  معتقدند که «مدیریت هنگ کنگ توسط میهن پرستان» کلید بهبود نظام انتخاباتی هنگ کنگ خواهد بود. ولی جای تعجب است که برخی کشورهای غربی و در راس آنها ایالات متحده از این روال قانونی که کاملاً از امور داخلی چین است، به دلایل واهی انتقاد می کنند.

روز 5 مارس، ند پرایس  سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده، اقدام مجلس ملی خلق چین را حمله مستقیم به خودمختاری، آزادی  و روند دمکراسی هنگ کنگ خواند و گفت که واشنگتن در تلاش است همراه با متحدان و شرکایش چین را محکوم کنند؛ اتحادیه اروپا و انگلستان نیز از چین به خاطر اصلاح نظام انتخاباتی هنگ کنگ انتقاد کردند.

 با این حال، معدودی کشور غربی نمی توانند جامعه جهانی را نمایندگی کنند. همان روز، بلاروس به نمایندگی از 70 کشور، طی سخنرانی در چهل و چهارمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، از اجرای سیاست «یک کشور دو نظام» دولت چین در منطقه اداری ویژه هنگ کنگ ابراز حمایت و تأکید کرد که امور کنگ از امور داخلی چین است و  کشورهای دیگر نباید در آن دخالت کنند. در این نشست همچنین نمایندگان بیش از 20 کشور به شیوه هایی مانند سخنرانی مستقل، از مواضع و اقدامات چین در ارتباط با هنگ کنگ حمایت کردند.

علاوه بر این، سفارت ایران در چین با انتشار  پیامی در شبکه های اجتماعی چین اعلام کرد که ایران و چین شرکای راهبردی جامع هستند. ایران در موضوعات مربوط به منافع اصلی چین در کنار چین ایستاده است. ایران قاطعانه از تلاشهای چین برای حفظ  شکوفایی و ثبات طولانی مدت منطقه اداری ویژه هنگ کنگ پشتیبانی می کند و با هر اقدام تحریک آمیزی که به حاکمیت چین آسیب بزند، مخالف است. هنگ کنگ، به چین تعلق دارد.  مدیریت هنگ کنگ باید در دست میهن پرستان باشد،  معتقدیم که هنگ کنگ فردای بهتری خواهد داشت.

بسیاری  از کشورهای در حال توسعه در طول تاریخ مورد حمله قدرتهای غربی قرار گرفته اند و امروز باز هم اغلب با  دخالت کشورهای غربی در امور داخلی خود روبرو هستند.  آنان در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل بار دیگر ندای عدالت طلبی سر دادند و در سکوهایی مانند رسانه های اجتماعی منصفانه و عادلانه اظهار نظر می کنند، این نشان می دهد موضع و اقدامات چین  در مورد مسائل مربوط به هنگ کنگ  از  پشتیبانی گسترده ای برخوردار است  و به طور کامل  اثبات می کند که حقیقت بلندتر از کلمات پرطمطراق است و انصاف در قلب مردم جای دارد.

در سالهای اخیر، هرج و مرج مختلفی در جامعه هنگ کنگ ایجاد شد. نیروهای ضد چین در هنگ کنگ و نیروهای جدایی طلب محلی بی پروا شدند. حتی برخی از اعضای شورای قانونگذاری هنگ کنگ نیز صراحتاً از «استقلال هنگ کنگ» طرفداری می کنند و  شماری از کارمندان دولت با پوشیدن ماسک سیاه در شورشهای  خیابانی  شرکت و از آشوب گران حمایت کردند. کنسولگری برخی کشورها در هنگ کنگ و سازمانهای به اصطلاح غیردولتی آشکارا در امور هنگ کنگ دخالت و از نیروهای ضد چین و آشوبگران در هنگ کنگ حمایت کردند.

سؤال اینجاست که دولت مرکزی کدام کشور می تواند این پدیده ها را در طولانی مدت تحمل کند؟

برای حل اساسی مشکلات در هنگ کنگ، روش انتخاباتی فعلی باید اصلاح شود.این اجماع نظر مردم کل کشور از جمله مردم هنگ کنگ است. دونگ جیان هوا رئیس اجرایی اسبق هنگ کنگ معتقد است که هنگ کنگ به لحظه ای حساس رسیده و روند کنونی بدون اصلاحات تداوم نمی یابد. این هسته اصلی «یک کشور دو نظام» است که میهن پرستان در آن پستهای عمومی مهم را برعهده داشته باشند؛ این  یک اخلاق سیاسی شناخته شده جهانیست.

این مسئولیت دولتهای همه کشورهاست که در صورت بروز مشکل، راه حلی پیدا کنند. چین کشوری  با حق حاکمیت است و هنگ کنگ یک منطقه اداری خاص تحت حاکمیت چین است. این که آیا روشهای انتخاباتی آن باید تغییر کند یا نه و چگونه باید اصلاح شود، فقط در حوزه اختیارات و تصمیم گیری دولت مرکزی چین قرار دارد.

لازم به ذکر است در حالی که ایالات متحده مجلس ملی خلق  چین را به خاطر اصلاح نظام انتخاباتی منطقه اداری ویژه  هنگ کنگ که مطابق با قانون نیز می باشد، نقد می کند، مجلس نمایندگان ایالات متحده نیز در 3 مارس لایحه اصلاحات انتخابات را تصویب کرد. این طرح قانونی به موضوعات مختلفی مرتبط است و در ایالات متحده مناقشات بزرگی به دنبال داشته است. اما این یک امر داخلی ایالات متحده است و چین تمایلی به دخالت در آن  ندارد.

اما   شگفت آور این است که ایالات متحده می تواند با سر و صدا  قانون انتخاباتی خود را اصلاح کند. ولی وقتی همین اتفاق در چین رخ می دهد، آن را «نقض نظام دموکراتیک» می دانند. چنین چهره کاملی از «معیار دوگانه» ما را بار دیگر یاد سخنان ناسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده میاندازد که شورشهای هنگ کنگ در سال 2019  را «منظره ای زیبا» توصیف کرد و در این «منظره» آشوبگران شورای قانونگذاری هنگ کنگ را تصرف کرده بودند؛ اما وقتی در ژانویه امسال معترضان کنگره ایالات متحده را اشغال کردند، محافل سیاسی و افکار عمومی ایالات متحده یکصدا معترضان را نکوهش و توبیخ کردند.

ارزیابی اخلاقی کاملاً متفاوت از پدیده ای یکسان، ریاکاری «مدافعان حقوق بشر» را کاملاً نمایان کرده است. آنها با پرچم محافظت از «دمکراسی» و «حقوق بشر» و با سوء استفاده از مسائل مربوط به هنگ کنگ و  شین جیانگ، بر چین فشار می آورند و در امور داخلی چین دخالت می کنند، اما  این توطئه مسلما ناکام خواهد ماند. 

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: اخبار آمریکا اخبار چین اخبار آمریکا اخبار چین منطقه اداری ویژه هنگ کنگ نظام انتخاباتی ایالات متحده مجلس ملی خلق امور داخلی هنگ کنگ حقوق بشر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۳۶۸۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیشنهاد گروگان سابق آمریکایی در خصوص جنگ ایران و اسرائیل

جان لیمبرت، گروگان سابق سفارت آمریکا در تهران در مطلبی با اشاره به سطح تنش‌ها بین ایران و آمریکا بر لزوم گفتگو بین طرفین تاکید کرد و گفت که صحبت با ایران سخت خواهد بود؛ اما اگر بتواند هر دو طرف را از مسیر فاجعه دور نگه دارد، ارزش دارد.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ جان لیمبرت، دیپلمات پیشین آمریکایی در مطلبی برای اندیشکده ریسپانسیبل استیت کرفت نوشت، برای چندمین بار، ایالات متحده و ایران به یک جنگ آشکار نزدیک شده اند که هیچ یک از طرفین آن را نمی‌خواهند. بر اساس این گزارش، اخیرا اسرائیلی‌ها به ساختمانی در محوطه کنسولگری ایران در دمشق حمله کردند که منجر به شهادت هفت مستشار نظامی ایران شد.

در مقابل ایرانی‌ها به این نقض اماکن دیپلماتیک اعتراض کرده و با پرتاب صد‌ها پهپاد و موشک جنگی به سمت اسرائیل به آن پاسخ دادند. در این بین آمریکا با هشدار‌های فراوان به رهگیری آن‌ها کمک کرد. اسرائیلی‌ها برای نشان دادن توانایی خود، دست به یک حمله متقابل زدند. به نظر می‌رسد که این مبادله تا دور بعدی فعلا پایان یافته است.

دیر یا زود، اگر آمریکا و جمهوری اسلامی می‌خواهند از این درگیری باخت-باخت اجتناب کنند، باید شروع به گفتگو کنند. ۴۵سال اتهام و نکوهش از سمت دو طرف، دستاوردی برایشان به ارمغان نیاورده است. همچنین برای دولت‌های متوالی ایالات متحده، ایران همچنان معما است و معما باقی خواهد ماند.

با الهام از تروتسکی می‌توان گفت «شما ممکن است کاری با ایران نداشته باشید. اما ایران با شما کار دارد.» برای ایران، آمریکا یک مشغله ذهنی باقی می‌ماند. جمهوری اسلامی ایران نیز نشان داده که بعد از چهل و پنج سال جایگاه خود را حفظ کرده است. حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا باید با جمهوری اسلامی صحبت کنیم، در حالی که اصل سیاست جمهوری اسلامی به قول یکی از مقامات ایرانی «مخالفت با آمریکا» است؟

جان لیمبرت ادامه می‌دهد: «ما باید صحبت کنیم، زیرا صحبت کردن (و گوش دادن) به دشمن به معنای تامین منافع ملی ما از طریق برقراری ارتباط است. حرف زدن هرگز به معنای تایید یا حمایت نیست.» تا امروز که دو طرف با هم صحبت نکرده اند، چه اتفاقی افتاده است؟ یا به عنوان مثال وقتی نمایندگان جمهوری اسلامی در جلسات از ملاقات حضوری با همتایان آمریکایی خود اجتناب می‌کنند، چه اتفاقی می‌افتد؟

هر گاه دو طرف، همسایه ها، اقوام، کشور‌ها به هر دلیلی نتوانند با هم صحبت کنند، هر یک از طرفین برای دیگری به طور همزمان تبدیل به مافوق بشر می‌شوند که قادر به هر کاری است. در این صورت، یک ایران مافوق بشر می‌تواند در عرض چند هفته سلاح هسته‌ای بسازد و تحویل دهد، نیرو‌های محور مقاومت را برای انجام ماموریت هایش در هر جایی تقویت و امپراتوری‌های قدرتمند ایرانی دوران یونان و روم را بازسازی کند.

از سوی دیگر، ایالات متحده مافوق بشر نیز می‌تواند سیاست مداخله در رویداد‌های ایران را به شکل دیگری ادامه دهد. در یک سطح، سیاستمداران تهران و واشنگتن به دنبال اجتناب از جنگ ایران و آمریکا هستند. ایران نمی‌خواهد جنگ بزرگ، اوضاع را در این کشور به‌هم ریزد و در واشنگتن، هر دو رئیس جمهور دموکرات و جمهوری خواه می‌دانستند که «جنگ احمقانه دیگر» در خاورمیانه یک بازنده سیاسی به همراه دارد.

در سال ۲۰۱۶، ترامپ در برابر چنین جنگ‌هایی مقاومت کرد و پیام او قدرتمند بود. اگرچه او به طرز احمقانه‌ای توافق هسته‌ای ایران را رها کرد و تهدیدی عجیب برای زدن «۵۲ مکان تاریخی» در ایران مطرح کرد، اما به وضوح شکی برای پرهیز از جنگ نداشت. زمانی که مشاور امنیت ملی‌اش او را به سمت رویارویی سوق داد، وی را اخراج کرد.

آیا نخست وزیر بنیامین نتانیاهو می‌خواهد ایالات متحده را وارد جنگ با ایران کند؟ به نظر می‌رسد که او در پی حفظ خود در قدرت است. جنگ‌ها اغلب با بیان اینکه هر دو طرف خواهان صلح هستند، آغاز می‌شود. اما محاسبات نادرست یا دست کم گرفتن طرف مقابل و اقدامات شخص ثالث می‌تواند کشوری را به سمتی سوق دهد که خود می‌داند ویرانگر است. لیمبرت در نهایت تاکید کرد که صحبت با جمهوری اسلامی سخت خواهد بود، اما اگر بتواند هر دو طرف را از مسیر فاجعه دور نگه دارد، ارزش دارد.